Organizacja działająca od lat 90., jako stowarzyszenie zarejestrowana w 2012 r., odwołująca się do tradycji przedwojennych organizacji: ultrakatolickiego ONR ABC i faszystowskiej ONR Falanga. Obie organizacje były też radykalnie antysemickie: uzbrojeni bojówkarze Falangi atakowali m.in. żydowskie sklepy, manifestacje, a na uczelniach – studentów pochodzenia żydowskiego.
ONR w 2006 r. rozpoczął tradycję organizowania marszów 11 listopada w Warszawie. Marsz organizowany wspólnie z Młodzieżą Wszechpolską w 2010 r. stał się wydarzeniem masowym dzięki wsparciu polityków prawicy głównego nurtu. Owocem tej współpracy był powołany w 2012 r. Ruch Narodowy (od 2014 r. działający jako partia polityczna, obecnie będący jednym z filarów Konfederacji). ONR z partii wystąpił w 2015 r., obecnie nie angażuje się w działalność parlamentarną.
W przeszłości z ONR związani byli m.in. Robert Bąkiewicz (prezes Stowarzyszenia Marsz Niepodległości), Tomasz Greniuch (przez krótki okres dyrektor oddziału IPN we Wrocławiu, odwołany po serii publikacji medialnych na temat jego związków z nacjonalistami), Bartosz Bekier (jawnie prorosyjski działacz radykalnej nacjonalistycznej organizacji Falanga), Jacek Międlar (były ksiądz katolicki i skrajny nacjonalista) i Marian Kowalski, który w 2015 r. startował w wyborach prezydenckich z list Ruchu Narodowego. Obecnie prezesem jest Adrian Kaczmarkiewicz. Reprezentacja ONR co roku idzie w Marszu Niepodległości w tzw. nacjonalistycznej kolumnie, bloku najbardziej radykalnych ugrupowań.
W 2018 r. ONR przeszedł liczne zmiany personalne związane z „różnicami zdań w wizji rozwoju” organizacji. Od tamtej pory w Polsce ściśle współpracuje z Autonomicznymi Nacjonalistami i środowiskiem czasopisma „Szturm” Grzegorza Ćwika [źródło]. Za granicą – z włoską partią Forza Nuova, jej młodzieżówką Lotta Studentesca i organizacjami spod znaku „trzeciej drogi”, a także nacjonalistami białoruskimi, ukraińskimi, serbskimi, szwedzkimi i węgierskimi. Posiada tzw. brygady w każdym województwie i kilkunastu miastach za granicą, w praktyce będące regionalnymi oddziałami organizacji.
ONR we współczesnej wersji swojej deklaracji promuje wizję państwa wyznaniowego (opartego na religii katolickiej) oraz „homogeniczności etnicznej” narodu. Podczas Strajku Kobiet w 2020 r. ogłosił utworzenie bojówek mających zajmować się „formowaniem Politycznych Żołnierzy (…) którzy będą gotowi do obrony wartości narodowych oraz katolickich na drodze akcji bezpośredniej”. W ostatnich latach prowadził akcje wymierzone w imigrantów, Ukraińców (cały punkt deklaracji poświęca konieczności odzyskania Kresów Wschodnich), czy osoby LGBT+. W 2016 r. organizował też szereg demonstracji namawiających do „Polexitu” z UE. W 2021 r. Sąd Najwyższy orzekł, że nazywanie ONR „organizacją faszystowską” nie znieważa organizacji, bo jest zgodne z stanem faktycznym.
