38. brygada wchodzi w skład 35. armii ogólnowojskowej Federacji Rosyjskiej, w skład której wchodzi również 64. brygada z Chabarowska, znana w mediach jako „kaci z Buczy. Dotychczas nie było jasne, gdzie w Ukrainie stacjonowała 38. brygada. 

Na początku kwietnia Siły Zbrojne Ukrainy opublikowały zdjęcie spalonego sprzętu wojskowego i zwęglonej naszywki brygady. „38. Samodzielna Brygada Strzelców Zmotoryzowanych Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej i jej złom. Mówiąc dokładniej, w to właśnie nasi obrońcy zamieniają jednostki i oddziały okupanta, bez względu na to, jak bardzo są ‘elitarne’ – napisali ukraińscy partyzanci, choć nie sprecyzowali, gdzie dokładnie zrobione zostało zdjęcie.

Slidstvo.info uzyskało dowody potwierdzające, że przynajmniej w pierwszym miesiącu wojny brygada stacjonowała w strefie wykluczenia na północy Kijowszczyzny.

Zapomniana lista 

Do dziennikarzy trafiła odręcznie napisana przez okupantów z 38. brygady lista, znaleziona w Poliskim. Oprócz tej listy otrzymali też wykaz zadań na konkretny dzień, 23 marca. To mniej więcej tydzień przed wyzwoleniem obwodu kijowskiego z rąk rosyjskich. Ta lista zadań pozwala na odtworzenie planu dnia okupantów. Pozwala zrozumieć, gdzie dokładnie byli i jakie konkretnie zbrodnie popełnili.

Pierwszy punkt na liście dotyczy zaminowania mostu przez rzekę Uż oraz samej wsi Poliske. Dziennikarze ustalili, że most na rzece Uż obok Poliskiego został zniszczony.

Trzeci punkt na liście zleceń okupantów wspomina wieś Radcza w obwodzie żytomierskim, trzy kilometry od granicy ukraińsko-białoruskiej. Od pierwszych dni wojny ta wieś znajdowała się pod okupacją.

Piątym punktem jest „dowiezienie insuliny do Marianiwki”. Marianiwka to wieś oddalona o 10 kilometrów od Poliskiego. Leki mogły być potrzebne tamtejszym mieszkańcom cierpiącym na cukrzycę. W pierwszych dniach wojny w wyniku ataku powietrznego w tej miejscowości zginęło co najmniej czterech cywilów.

Szósty punkt wspomina kolejną opuszczoną wieś, Tarasy, położoną w pobliżu Poliskiego.

Wśród zadań okupantów na 23 marca jest również ostrzał ukraińskich sił zbrojnych i celów cywilnych.

Dziewiąty punkt brzmi: „Wprowadzić praktykę strzelania z BWP (bojowego wozu piechoty) w celu szkolenia”. Następny akapit: Siłom Zbrojnym Ukrainy również należy się lekcja. Prowadzić ogień nękający z pozycji rezerwowych”. „Ogień nękający” to ostrzał, którego celem nie jest trafienie w cel, ale wywołanie presji psychologicznej.

Przedostatni punkt brzmi: „Ostrzelać Narodiczi”. Narodiczi to centrum gminy w obwodzie żytomierskim, położone 20 km od Poliskiego.

Naczelny administracji wojskowej wsi Narodicze, Oleh Jarmoliuk, powiedział Slidstvo.info o częstym ostrzale gminy Narodicze, na którą składa się kilka wsi.

– Były ostrzały, w tym i ogień moździerzowy, było bombardowanie „gradami”, był ostrzał ze śmigłowców, które działały dość skutecznie na naszych terenach do pewnego czasu, zanim pojawiły się siły, które potrafiły je rozbić – wyliczał Jarmoliuk.

Powiedział też, że w sąsiedniej wsi Selec w wyniku ostrzału w drugiej połowie marca zginęła jedna osoba, a kolejna zmarła później w szpitalu. Jarmoliuk uważa, że ostrzał mógł być przeprowadzony z terytorium Poliskiego.

– Tak to wyglądało. Najprawdopodobniej rzeczywiście pochodziło stamtąd. Bo leciało w ten sposób, nie w linii prostej – opowiada naczelny administracji wojskowej.

23 marca, gdy okupanci postawili sobie za zadanie bombardować Narodicze, pociski poleciały na wieś Zalissia w gminie Narodicze. Od niej do Poliskiego jest 13 kilometrów. Tego dnia nikt jednak nie zginął.

O tym, że okupanci mogli ostrzeliwać Narodicze z terytorium Poliskiego, dziennikarzy poinformowali także ukraińscy obrońcy.

Oto co powiedział dziennikarzom ukraiński żołnierz o pseudonimie  Czech na temat ostrzałów okupantów z terytorium wsi Poliske: „SAU (jednostki artylerii samobieżnej – red.) mogły dotrzeć stąd do Iwankowego, a na 100 procent docierały do Owrucza, Bazaru, Narodiczów. Tu stacjonowali, przeładowali tutaj 'grady’, po czym wyjeżdżali w okolicy Poliskiego na pole. Stamtąd już bombardowali Żytomierszczyznę, tu w kierunku Iwankowego”.

Zidentyfikowani okupanci

Wraz z listą zadań do dziennikarzy trafiła lista Rosjan, którzy mogą być zaangażowani w ich wykonanie.

Według dokumentu, owi okupanci to członkowie jednostki łączności. Slidstvo.info udało się zidentyfikować conajmniej pięć osób z listy.

Jednym z listy był starszy chorąży i starszy technik kompanii Władimir Nikołajewicz Sonin. Dziennikarze ustalili, że ma on obecnie 35 lat. Na stronie w Odnoklassnikach (rosyjska sieć społecznościowa – red.) jest jego stare zdjęcie, sprzed ponad dziesięciu lat. Slnidstvo.info” udało się jednak znaleźć jego nowsze fotografięZa pomocą kont jego żony w portalach społecznosciowych. 

Kolejnym Rosjaninem z 38. brygady jest Jewgienij Nikołajewicz Grogulienko. Posiada stopień sierżanta i zajmuje stanowisko dowódcy jednostki liniowej i kablowej. Dziennikarze ustalili, że urodził się w kwietniu 1977 r. Jedno z jego zdjęć sprzed dziesięciu lat udało się znaleźć w sieci Odnoklassniki.

Z pomocą internetowej bazy danych Russian War Criminals, Slidstvo.info uzyskało pewne informacje  o Sergiuszu Waleriewiczu Bieriezuckim, kapitanie i zastępcy szefa łączności. Urodził się 6 września 1989 roku. Z pomocą innych źródeł dziennikarze dowiedzieli się, że pochodzi ze wsi KrasnogwardiejskojeKrasnogvardiejskie w Kraju Stawropolskim.

Dziennikarzom udało się też znaleźć w sieciach społecznościowych zdjęcie, które prawdopodobnie przedstawia Bieriezuckiego.

Mężczyzna na zdjęciu, podobnie jak Sergiej Bieriezucki, pochodzi z Krasnogwardiejskojów i prawdopodobnie służy w obwodzie amurskim, gdzie bazuje się 38. brygada. Tak jak Bieriezucki, dostał stopień kapitana.

Syn mężczyzny ze zdjęcia reprezentował na lokalnych zawodach miejscowość Jekaterynosławkę, gdzie wspomniana jednostka jest rozmieszczona. Syn rosyjskiego żołnierza ma też zdjęcia w mundurze wojskowym ojca z odznaką „gwardiejską”. Taką odznakę mogą nosić jedynie funkcjonariusze jednostek, które otrzymały tytuł gwardii. 38. brygada, przypomnimy, ma taki tytuł.

Również z pomocą bazy Russian War Criminals dziennikarze zidentyfikowali jeszcze kilku okupantów z 38. brygady. Są to 28-letni sierżant i instruktor jednostki łączności Kiril Kanajew, pochodzący z miasta Kizel w obwodzie permskim, a także 42-letni chorąży Aleksandr Nieburakowski z miejscowości Bereziwka obwodu amurskiego w Rosji.

38. brygada po wycofaniu z obwodu kijowskiego, najwyraźniej poniosła porażkę również obwodzie charkowskim. W czerwcu media informowały o poważnych stratach 35. armii Federacji Rosyjskiej, przede wszystkim 38. i 64. brygad. Informację tę potwierdził szef Kancelarii Prezydenta Ukrainy Andrij Jermak. Co teraz dzieje się z tą jednostką – na razie nie wiadomo.